بررسی اثرات سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد، خواص کمی و کیفی دانه دو رقم برنج )طارم و شیرودی(

کیفیت تولید به اندازه کمیت در همه مسیرهای زندگی و بطور مستقیم در مصرف کالاها اهمیت زیادی دارد. به منظور ارزیابی برخی خواص کیفی و کمیدانه برنج تحت تأثیر رژیم های مختلف آبیاری در دو رقم طارم محلی و شیرودی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در موسسه تحقیقات برنج کشور-معاونت مازندران در سال زراعی 1388 انجام گردید. تیمارها شامل 5 سطح آبیاری: 1-غرقاب دائم به ارتفاع 5 -3 سا نتیمتر در طول دوره رشد، 2- آبیاری به ارتفاع 5 سانتیمتر پس از ناپدید شدن آب از سطح زمین، 3- آبیاری به ارتفاع 5 سانتیمتر 2 روز پس از ناپدیدشدن آب از سطح زمین، 4- آبیاری به ارتفاع 5 سانتیمتر 5 روز پس از ناپدید شدن آب از سطح زمین و 5- اشباع دائم در طول دوره رشد با سه تکرار انجام شد. در هر تیمار میزان عملکرد و برخی شاخص های کیفی دانه اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین عملکرد تیمارها، در سطح یک درصد اختلاف معنی داری وجود داشت و در هر دو رقم بیشترین عملکرد در تیمار غرقاب دائم بوده که مقادیر آن برای طارم و شیرودی به ترتیب 3/4210 و 7/6799 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. میزان سختی، درصد خرد، نسبت طویل شدن، طول دانه بعد از پخت، درصد آمیلوز و غلظت ژل نیز در سطوح مختلف آبیاری اختلاف معنی دار از لحاظ آماری داشته است. بهترین روش آبیاری در طارم از لحاظ سختی دانه (1/13 نیوتن) و درصد خرد دانه (15%) روش غرقاب دائم آبیاری می باشد، اما در رقم شیرودی که از ارقام پر محصول است بهترین روش آبیاری از لحاظ میزان سختی دانه (8/17 نیوتن) و درصد خرد دانه (5/19%)، روش اشباع دائم می باشد.